'Kon ik de brand lijden? Nee. Kom ik er bovenop? Ja'

Het is warm, die zaterdag in juni. Jesse Keizer trekt met een paar vrienden een biertje open. Dat mag ook wel, ze hebben hard gewerkt. Waar 's ochtends nog een berg stenen lag, is nu een nieuwe oprit. Ze zitten in de tuin van zijn nieuwe huis in Koekange. Het eten is onderweg.

'Hé Jesse, Justin belt je', roept zijn vriendin Demi Groen uit het huis. Dan zal Google Ads er wel weer uit liggen, denkt hij. 'Ik bel 'm zo wel terug.' Groen: 'Maar hij belt echt de héle tijd.' Als Keizer vervolgens zijn telefoon pakt om zijn marketingmanager terug te bellen, ziet hij dat de groepsapp van zijn bedrijf vol filmpjes zit. 'Brand aan de Emdenweg.' Vast bij de buurman, denkt hij nog. Maar dan ziet hij dat zijn eigen pand, het magazijn van zijn ijzerwarenhandel Wovar, in lichterlaaie staat.

In drie kwartier zijn ze in Groningen. Groen rijdt. Keizer stuurt een groepsapp naar alle medewerkers van het bedrijf, bijna honderd bij elkaar. Dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over hun baan en hun salaris. Hij weet niet hoe goed hij is verzekerd, maar wel dat de vaste lasten zijn gedekt. Hij probeert ook zijn compagnon Henk Jan Bijmolt te bellen, de man van wie hij het pand aan de Emdenweg huurt. Maar die neemt zoals gebruikelijk niet op. Dan maar diens vrouw geprobeerd, die vrolijk antwoordt met: 'Hé Jesse, is er ingebroken ofzo?'

Niemand is dood

In Groningen aangekomen gaan ze naar een bedrijfspand van een kennis, in de buurt van Wovar. Ze kunnen toch niet dichterbij komen, alles is afgezet. De ijzerwaren die Wovar online verkoopt, zitten verpakt in kartonnen doosjes en de verdiepingsvloer van het vijftig jaar oude pand is van hout. De vuurbal is zo heet dat later blijkt dat zelfs de stalen stellingen zijn gesmolten.

Keizer gaat in de regelmodus. Tussenpersoon verzekeraar. Contra-expertise. Website op niet-bestelbaar. Politie. Brandweer. Makelaar. Coach. Om half vijf 's nachts is hij thuis. Het moet rustiger worden in zijn hoofd. Niemand is dood, niemand is gewond. Iedere avond werken er orderpickers bij Wovar, behalve uitgerekend op zaterdag. Het komt goed. Het moet goed komen. Het meeste is verzekerd.

Maar niet alles. 'Ik had een hekel aan verzekeringen,' vertelt Keizer een paar weken later, 'Ik vond het geldklopperij. Maar mijn compagnon vond dat ik de boel beter moest verzekeren, dus dat heb ik een half jaar geleden gedaan.' Goede zet, al was toen de inflatie nog niet zo hoog. Tussen het bedrag dat hij voor de inventaris heeft betaald en wat hij moet dokken om hetzelfde weer te bestellen zit een behoorlijk gat.

Nog één keer verhuizen

Zeven jaar geleden verraste Jesse Keizer zijn docenten op de hogeschool in Groningen met zijn businessplan om online ijzerwaren te gaan verkopen. Ook de ondernemers bij wie hij moest pitchen zagen niets in zijn idee. Op één na, zijn huidige compagnon Henk Jan Bijmolt. Had die voorzien dat Keizers onlinehandel Wovar binnen vijf jaar na de start in 2017 een miljoenenomzet zou draaien?

'Ik heb een match met de doelgroep', verklaart Keizer. 'Veel van mijn vrienden zijn stratenmaker, timmerman, kraanmachinist of doen grondverzet. Ik heb ooit stage gelopen bij een ijzerhandel en ik vind het superleuk om voor klanten oplossingen te bedenken. Zelf vind ik klussen ook leuk.'

Zijn doelgroep is de particulier, maar ook de kleine zelfstandige die na thuiskomst 's avonds nog wat wil bestellen voor de volgende dag. Doordat Wovar zijn eigen merk verkoopt, heeft hij minder last van de concurrentie op internet, zegt Keizer.

De webwinkel bleek een gat in de markt, mede dankzij de corona-thuisklussers en het gebrek aan vaklui. 2022 was het jaar waarin Wovar had moeten gloriëren, met de verhuizing naar een splinternieuw pand in Hoogkerk, de uitrol van een nieuw bedrijfssysteem, de lancering van een nieuwe website. Keizer had zijn staf beloofd, na al die jaren van tussenoplossingen hoeven jullie nog maar één keer te verhuizen. En toen kwam de brand.

Door het vuur

Zijn medewerkers wisten precies wat ze moesten doen om de boel snel weer draaiende te krijgen. Negen dagen na de brand stond er een nieuw magazijn in een huurpand en ging de website weer op groen. 'Echt bizar snel', zegt Keizer. 'We zagen het als nadeel dat we in totaal drie vestigingen hadden waar voorraden stonden, maar het is onze redding geweest.'

Keizer dankt ook alles aan zijn loyale werknemers. 'We zijn een hechte club met een informele bedrijfscultuur. Daar heb ik niet bewust op gestuurd, het is wie ik ben.'

Keizer heeft nu vijf mensen boven de veertig in dienst, vertelt hij, de rest is tussen de twintig en dertig jaar. Wovar is voor bijna allemaal hun eerste werkgever. 'De banen liggen voor het oprapen maar ze vinden het hartstikke leuk bij ons. Ze gingen voor Wovar door het vuur. Schouders eronder en los. Dat was prachtig om te zien.'

Ook zijn netwerk van Groningse ondernemers was goud waard: de makelaar die direct een pand aanbood, de labelprinters en rollerbanen die hij mocht lenen, de advocaat die hem bijstond.

Uit eigen zak

Wovar zit nu op 60% van de omzet van voor de brand. De laatste procenten terugwinnen blijkt het zwaarst. Het kost tijd om nieuwe voorraad te bestellen in China. Het kost tijd om weer bovenaan te staan bij Google. En het kost tijd om de gemiddelde orderwaarde weer op te krikken. Klanten komen voor de schroeven, maar soms kopen ze er een boormachine bij. En dan is er nog het nieuwe pand, dat al in aanbouw is en voor een deel uit eigen zak betaald moet worden.

Keizer: 'Kon ik die brand lijden? Nee. Kom ik er weer bovenop? Ja, daar ben ik druk mee bezig. Het enige positieve van die brand is de enorme naamsbekendheid die Wovar erdoor heeft gekregen.' Hij grijnst. 'Krijg je er tenminste nog íets voor terug.'

Bron Artikel: https://fd.nl/bedrijfsleven/1446233/kon-ik-de-brand-lijden-nee-kom-ik-er-bovenop-ja

Bron Foto: Mark Horn voor het FD